forum miłośników rasy

Gosia11010

Tak od dłuższego czasu czytam posty i dodam swoje "trzy grosze". Nie jestem hodowcą, Aramis jest moim pierwszym psem, ale przed decyzją zakupu szpica wilczego bardzo dużo czytałam na temat szpiców. Fakt, jak go przywieźliśmy z hodowli bał się dosłownie wszystkiego, jak zobaczył innego psa to sikał, bał się samochodów, ruchu ulicznego, nawet fruwajacej reklamówki. Teraz jest zrównoważonym psem, ale co prawda wymagało to od nas ogromu pracy z psem. No niestety szpice wymagają dobrej socjalizacji - może dlatego, że są nieufne tego nie wiem. Co do futra to bardzo często Aramis przynosił mnóstwo śmieci z lasu, ale dla mnie to nigdy nie był problem - przecież ma długie futro i to normalne. Nie raz zdarzyło mu się wypaplać w jakimś bajorze - ale po takiej kąpieli był w domu kąpany i problemu z "zapachem" nie było - z drugiej strony nie wyobrażam sobie, żeby psa po kapieli w tak niepewnej - brudnej wodzie nie wykąpać - przecież może się rozchorować. Co do biegunek, też mu się zdarzały i pewnie będą zdarzać, ale co to za problem wsadzić psa do wanny i umyć. Fakt szpic wilczy nie jest dla każdego, ale wydaje mi się, że odpowiedzialni przyszli nabywcy takiego psa powinni trochę poczytać o rasie przed decyzją zakupu, a nie tylko kierować się jego pięknym wyglądem. Co do futra, to Aramis mieszka w bloku i pomimo tego ma piękne futro - na wystawach każdy sędzia chwali jego futro w karcie ocen wpisując " doskonale utrzymana szata, w doskonałym gatunku".

Collarium

m&s

"O socjalizacji inaczej

Siódmy tydzień życia to najlepszy moment na zabranie szczeniaka z hodowli do nowego domu. Wydarzenie to poprzedzają staranne przygotowania. Bogaci w wiedzę teoretyczną, z zapałem nowi właściciele przystępują do zapisywania tej, zdawałoby się, czystej kartki.

Dobry początek obiecującej znajomości

Tak naprawdę charakter i nawyki naszego pupila, niestety, nie będą zależały tylko od nas. Decydując się na wybór szczenięcia, musimy pamiętać, że jego temperament, szybkość uczenia się, karność, skłonność do podporządkowania się czy dominacji to w dużej mierze cechy zależne zarówno od rasy, jak i od tego, jakich miało ono rodziców. Zanim dokonamy wyboru, warto więc zapoznać się z cechami charakterystycznymi dla danej rasy. Równie starannie trzeba przyjrzeć się rodzicom szczenięcia, a zwłaszcza matce. Ona bowiem nie tylko przekazuje swoim dzieciom zapisane w genach cechy, ale także w procesie wychowania, kiedy szczenięta znajdują się pod jej opieką, swoje nawyki. Malcy zawsze naśladują zachowania matki, jeśli jest więc ona histeryczką, to przejmą od niej tę skłonność.

Swoje piętno na psychice malucha odciskają także hodowcy. Z pozoru niewiele mogą zaszkodzić, bo pieski pozostają pod ich opieką krótko: 7-9 tygodni. Wystarczy to jednak, aby pewne zaniedbania były trudne do odrobienia. Wówczas zamiast spodziewanej przyjemności z posiadania nowego szczenięcia mamy rozmaite problemy, z którymi czasami wcale niełatwo sobie poradzić.

Zaniedbana psychika

Nowo narodzone szczenięta mają zamknięte oczy i zarośnięte kanały słuchowe. Ich świat ogranicza się do własnego posłania i pełnych mleka sutków matki, którą rozpoznają po zapachu. Zanim otworzą oczy, cały ich świat to zapachy i dotyk. Każda delikatna pieszczota, każde wzięcie na ręce to dla takiego malca pozytywne przeżycie, uczące, że ręka człowieka jest dobra i przyjazna. Te doznania wzmagają się, kiedy zaczynamy dokarmiać szczenięta - to z ręki człowieka dostają pierwsze kęsy surowego mięsa. Rosnące szczenięta powinny być brane na ręce, pieszczone, czesane. Powinny poznać jak najwięcej rozmaitych dźwięków - włączone radio, odkurzacz, mikser. Nie mogą spędzać czasu jedynie w kojcu. Muszą być wypuszczane i biegać po mieszkaniu, a jeśli jest taka możliwość, także po ogrodzie. Jeszcze u hodowcy powinny poznać zakaz "nie wolno" albo "fe".

Zagrożenia

Szczenię przesocjalizowane. Z takim możemy spotkać się, kupując je od ludzi, którzy mają jedną ukochaną suczkę i jej dzieci traktują niemal jak własne, pozwalają im na wszystko. Takie szczenięta nie wiedzą, co to zamknięcie czy brak towarzystwa człowieka. Są doskonale odchowane, wychuchane, ale trzeba będzie je nauczyć tego, że czasami zostają same w domu i że nie wszystko im wolno. Ponieważ małe szczenięta szybko się uczą, nie będzie to trudne, ale czeka nas kilka ciężkich dni, a zwłaszcza nocy, kiedy osamotniony malec będzie głośno protestował. Dla waszego i jego dobra trzeba to przetrzymać i nie ulegać presji, bo potem, gdy przyjdzie nam zostawić psa samego na dłużej - będzie wył i demolował mieszkanie. Zamykany na krótko w innym pokoju i wypuszczany, kiedy tylko się uspokoi, szybko zaakceptuje fakt, że czasami zostaje sam.

Szczenię niezsocjalizowane.

Szczenię nie zsocjalizowane zwykle pochodzi z dużej hodowli, gdzie trzyma się wiele różnych ras. Szczenięta są w kojcu i mało kto do nich zagląda. Człowieka widują jedynie, kiedy przynosi im jedzenie, a o pieszczotach i dotykaniu nie ma mowy. Taki maluch nie bardzo widzi przyjemność w kontaktach z człowiekiem, a wyjęty z kojca nie wie, jak się zachować. Kilkutygodniowe szczenię szybko się tego nauczy. Im starsze, tym trudniej przyjdzie mu się przystosować do nieznanych warunków. Bywa, że jego psychika jest na tyle zrujnowana, iż strat nie uda się już nadrobić. Warto zatem dobrze przyjrzeć się, w jakich warunkach trzymane są szczenięta i jaki stosunek ma do nich hodowca. Jeśli na widok obcego pierzchają po kątach, należy spodziewać się, że będą z nimi kłopoty."

Anna Redlicka

fazi86

Pusia

A mnie zainteresowalo to zdanie siemki " mój pies jest kochany i będzie niezależnie od tego jaki jest i jak mocno śmierdzi. "
Tzn , ze jest kochany to rozumiem oczywiscie, ale to " smierdzi" Jestem zdziwiona bo prawidlowo pielegnowany szpic nie wydziela żadnego zapachu nawet po zmoknięciu. Czyżby wilcze w tym różnily się od naszych bialych ?

margherita

Pusiu
oczywiscie, ze nie smierdza, nie utaplane w syfistym błocku pachna normalnie a jak sie utytłają to wlasnie zeb nie smierdziec trza je wykapac bo nie jest to ich naturalny zapaszek Wink

Collarium

Pusia

siemka

Dziś Miszek miał kastrację. Od zawsze był niesamowicie pobudzony seksualnie, na usg można było zauważyć ostatnio zmiany w jądrze, które postępowały, więc zdecydowaliśmy się usunąć oba, bo i prostata była powiększona, co nie jest normą u 3 letniego psa. Niestety na tym nie koniec. Odkąd Misz zaczął chorować przeszło rok temu powolutku jest coraz gorzej. Na dzień dzisiejszy, sytuacja wygląda z grubsza tak: 3 latka- kastracja z przyczyn zdrowotnych. Jedno jądro nadreaktywne i zmienione patologicznie. Amylaza trzustkowa- podwyższona nie wiadomo o ile, bo przekroczyła skalę jaką dysponował sprzęt. Fosfataza wątrobowa- norma przekroczona, stan zapalny jelit ciągle się utrzymuje, zmiany w nerkach i pewnie również w pozostałych narządach zgodnie z poprzednimi wynikami usg. Pies, który nie mógł się zatruć "wciągając coś z ziemi", bo zwyczajnie nie miał apetytu odkąd do nas trafił, ma schorowaną trzustkę, jelita, zmiany w nerkach, z tego co pamiętam z opisu, śledziona jest jednym z nielicznych niezmienionych narządów. Pies ma dietę lekkostrawną, a mimo tego i mimo kilkukrotnego testowania różnych leków zapalenia jelit i trzustki nawracają, dochodzą zmiany w kolejnych narządach. Przyczyna jest nieznana. Ktokolwiek zna mojego psa, od treserki przez innych znajomych wie, że pies na milion procent nie mógł się zatruć bo jedzenie NIGDY nie było dla niego atrakcyjne. Zastanawiam się teraz czy problem pojawił się w 2 roku życia, czy może powoli nawarstwiał się przez te dwa lata, bo i teraz zdarzają nam się poprawne wyniki niektórych badań raz na jakiś czas. Nie wiem i wiem że się nie dowiem czy coś się stało, czy może podobne przypadki już się pojawiały wśród psów spokrewnionych z moim. Jedyne co mogę poradzić jeśli ktoś trafi na nasz wątek, to sprawdzajcie dokładnie hodowle. To że są w ZK niczego nie dowodzi. Pytajcie o kontakty hodowców z kupującymi, dobry hodowca wie co się dzieje u jego psów, wie jaki jest stan ich zdrowia i nie zataja niczego. Kto chce znajdzie nas, ale raczej nie tutaj. Miszek jest moim największym marzeniem, które miało żyć wiele lat, między innymi pod tym kątem była dobierana rasa, więc nie chcę tutaj tracić czasu, a liczę się z oburzeniem jakie może moja wiadomość wywołać. Kto chce wiedzieć więcej, znajdzie nas bez problemu. A ja nikomu nie życzę tego co przechodzimy od roku. Oby wasze psy żyły długo w dobrym zdrowiu. Pozdrawiamy serdecznie.

Pusia

A w jakim wieku pies do Was trafił ? Co do zmian na jadrach to rzeczywiscie wczesnie, ale to sie niestety zdarza. Kolezanki suczka dostala ropomacicza przy 1 cieczce, a to też jest rzadkosc. To byl ON. Zostala wysterylizowana i dozyla 16 lat Smile

tulasy

Bardzo złe informacje o naszym "turyście" Miszku
Jak jest tak poważnie to skonsultujcie z jakimś jeszcze weterynarzami z byłej Akademii Rolniczej w Lublinie czy Warszawie
To aż sie wydaje nie prawdopodobne, żeby miał aż tyle schorzeń
Czy mógł sie czymś podtruć ? bo o wykładaniu trutek juz słyszałam
Trzymam kciuki za Was i Miszkę
Basia

Mad

Pusia

super

A co sie stalo z jego metryczka ?

Mad

margherita

Ano wlasnie nowi wlasciciele maja problemy bo szpice to rasa z charakterem a wlasciwie z charakterkiem Smile

Dlatego zawsze zawsze staram sie przekazac chetnym caly szpicowy charakterek a nawet lekko przegiąć w złą strone ich charakter bo lepiej jak ktos zrezygnuje wczesniej niz potem szuka domu podrostkowi lub doroslemu psu bo nie poradził sobie z uparciuszkiem.